Powietrze wokół nas: To, co czuję – Słoneczka.

 

Krąg tematyczny: Powietrze wokół nas                                                         510

Temat dnia: „To, co czuję”

Przewidywane osiągnięcia dziecka:

  • poznaje różne zapachy,

  • określa intensywność zapachów, uczucia, jakie wywołują,

  • poznaje wygląd i dźwięk wybranych instrumentów,

  • rozumie konieczność przestrzegania zasad bezpieczeństwa w kontakcie z ogniem,

  • doskonali sprawność i koordynację ruchową

Kochane „Słoneczka” nadszedł czas na piątkowe zajęcia, tak więc zabieramy się do pracy ;)

  • Na wstępie zajęć proszę, abyście wykonali 5 wdechów i wydechów powietrza.

Czy czujecie jak powietrze dostaje i wydostaje się z waszego organizmu?

I to kolejny dowód na to, że powietrza nie można zobaczyć, ale można je poczuć.

  • Troszkę sobie pooddychaliśmy, a teraz przechodzimy do zajęć głównych:

„Mam nosa” – Rodzic rozkłada przed dzieckiem różne przedmioty, które wydzielają zapachy, np: świeczka zapachowa, saszetki zapachowe: lawenda, drewno sandałowe, róża; przyprawy: goździki, cynamon, pieprz; plastry pomarańczy i cytryny. 

Dziecko wącha zgromadzone przedmioty i stara się rozpoznać zapach, nazwać go i powiedzieć, z czym im się kojarzy.

Rodzic, zaś później pyta:

  • Jakie zapach ci się spodobał?

  • Jaki zapach ci się nie spodobał?

  • Czy w domu czuć jakieś inne zapachy?

  • Jeśli tak, to skąd pochodzą?

  • Jakie to zapachy?

Następnie rodzic prezentuje dziecku świecę (przypomina o zachowaniu bezpieczeństwa podczas przebywania wokół zapalonych świec i niezapalaniu ich samodzielnie – mogą to robić tylko dorośli), zapala ją i po chwili gasi.

Dziecko może poczuć zapach palonej świecy.

Określa, czy to zapach przyjemny, czy nie. Dziecko odsuwa się od świecy, a rodzic ponownie zapala ją i gasi, aby można było sprawdzić, jak daleko od źródła zapach będzie wyczuwalny.

Rodzic zwraca uwagę, że z odległości możemy wyczuć zapachy, bo są przenoszone przez powietrze.

Na zakończenie dziecko wykonuje ćwiczenie w „Kartach pracy” – łączy przedmioty wydzielające zapachy z osobami (zadowoloną lub niezadowoloną).

„Karty pracy. Powietrze” s. 4

 

511

„Co robi powietrze?” – nauka piosenki oraz zabawa ruchowo-naśladowcza przy piosence. Na początek czytamy dziecku wers piosenki, następnie ono powtarza je.

Po powtórzeniu całego tekstu piosenki, przechodzimy do demonstracji ruchów.

Melodia do piosenki zawarta w Załączniku nr 1. (osobny post).

„Co robi powietrze”

Ma powietrze spraw bez liku: (dziecko łapie się za głowę)

zdmuchnąć świece na świeczniku, (układa przed sobą dłonie na kształt płomyka i na słowo „zdmuchnąć” rozchyla je na boki)

przynieść dzieciom zapach słodki (układa dłonie, jakby coś w nich niosło)

upieczonej już szarlotki. (głaszczę się po brzuchu)

Ref. Bo powietrze dużo pracy co dzień ma, (tańczy dookoła)

nie zatrzyma się na chwilę, ciągle gna. (zmienia kierunek ruchu)

A gdy zechcesz go posłuchać, (zatrzymuje się z rękami na biodrach)

tylko nadstaw cicho ucha: (przykłada dłoń do ucha)

fiju, fiju, fiju, fa. (naśladuje grę na flecie)

2. Musi przenieść echo w lesie, (porusza rękami nad głową, naśladuje gałęzie)

strącić liście z drzew, gdy jesień, (powoli opuszcza ręce, poruszając palcami)

i dmuchawce posiać w trawie, (kuca, dotykając dłońmi podłogi)

unieść w górę mój latawiec. (wstaje, podnosząc obie ręce)

Ref. Bo powietrze dużo pracy co dzień ma… (jak wyżej)

3. Umie koło napompować, (naśladuje rękami pompowanie koła)

samolotem poszybować, (rozkłada ręce na boki i obraca się wokół własnej osi)

zerwać czapkę z głowy zgrabnie (kładzie ręce na głowie, a następnie rozkłada je na boki)

i na flecie zagrać ładnie. (naśladuje grę na flecie)

Ref. Bo powietrze dużo pracy co dzień ma… (jak wyżej)