A ja rosnę i rosnę – To już potrafię” – Słoneczka
Witajcie Kochani :)
Po wczorajszych zajęciach, zapewne wszyscy wiecie jakim „dziwnym” zwierzęciem jest kameleon i dlaczego zmienia swoje kolory :)
Wykonane przez Was kameleony zadziwiają swoim, jakże pięknym ubarwieniem :)
A dziś przyszła pora na zajęcia, w których zajmiemy się tworzeniem zbiorów :)
A więc zaczynamy !
A ja rosnę i rosnę
Temat dnia: „To już potrafię”
Przewidywane osiągnięcia dziecka:
-
interpretuje wiersz za pomocą ruchów i gestów
-
potrafi klasyfikować według dwóch i/lub więcej cech jednocześnie
-
potrafi pomóc innym, gdy tego potrzebują
-
dostrzega rytm ułożony z kilku elementów i umie go kontynuować.
Witajcie „Słoneczka”, na dzisiejszych zajęciach porozmawiamy o waszych umiejętnościach, o tym co potraficie. A na pewno potraficie wiele! Zaraz to sprawdzimy, do dzieła ! ?
-
Na wstępie zajęć, troszkę się poruszamy i wykonamy kilka ćwiczeń ruchowych:
Zadaniem rodzica jest włączenie dziecku strony edukacyjnej, na której znajduje się koło ćwiczeń.
https://miastodzieci.pl/zabawy/mini-gimnastyka-dla-mlodszych-dzieci/
Zadaniem dziecka jest „wirtualne” zakręcenie kołem i wykonanie ćwiczenia.
-
Następny krok, to zajęcia główne:
„Dziesięć paluszków” – Rodzic czyta wiersz, a dziecko uważnie słucha:
Dwie ręce, dziesięć palców
Ja dziesięć palców mam,
Na pianinie gram.
Ja dwie ręce mam,
Na bębenku gram.
Ja dziesięć palców mam
I na trąbce gram.
Ja dwie ręce mam
I zaklaszczę wam.
Rodzic następnie mówi dziecku, że teraz będzie naśladował wszystko, co robią dłonie w wierszu, i ponownie czyta utwór.
Pokazuje przy kolejnych wersach: dziesięć palców, grę na pianinie, obie dłonie, grę na bębenku, dziesięć palców, grę na trąbce, obie dłonie, a na koniec klaszcze.
Przy kolejnych recytacjach wiersza dziecko stara się robić to, co rodzic.
Dziecko, również w miarę możliwości może nauczyć się wiersza na pamięć.
„Guzik do guzika” – Rodzic rozkłada guziki na stole/podłodze (guziki są w różnych kolorach, różnej wielkości, kształtu, z dwoma lub czterema dziurkami).
Dajemy również dziecku kolorową kartkę z bloku.
Rodzic zadaje dziecku pytania:
-
Jakie widzisz guziki?
-
Jaki mają kształt, kolor, wielkość?
-
Czy coś je jeszcze różni oprócz koloru, kształtu i wielkości?
-
Czy mają ze sobą coś wspólnego, czy da się je połączyć w grupy? Jeśli tak, to w jaki sposób?
Dziecko grupują guziki: z dwoma i czterema dziurkami; następnie spośród tych zbiorów wyłania kolejno guziki małe i duże, o tym samym kształcie i w tym samym kolorze.
Gdy zbiory i podzbiory są dla dziecka widoczne i oczywiste, rodzic proponuje zabawę w układanie rytmów z guzików.
Prezentuje dowolny rytm, dziecko określa, jakie powinny być następne guziki.
Przykładowy rytm:
Po wspólnym ułożeniu kilku rytmów każde dziecko dobiera guziki według własnych preferencji i układa z nich rytm na kolorowej kartce papieru.
„Kolorowe guziki” – Dziecko otacza pętlą guziki ze względu na podane cechy: wielkość i liczbę dziurek. Chętne dziecko łączy guziki z dwiema dziurkami i liczy, ile ich jest.
„Karty pracy. Powietrze” s. 5