A ja rosnę i rosnę – To już potrafię” – Słoneczka

 

Witajcie Kochani :)

Po wczorajszych zajęciach, zapewne wszyscy wiecie jakim „dziwnym” zwierzęciem jest kameleon i dlaczego zmienia swoje kolory :)

Wykonane przez Was kameleony zadziwiają swoim, jakże pięknym ubarwieniem :)

A dziś przyszła pora na zajęcia, w których zajmiemy się tworzeniem zbiorów :)

A więc zaczynamy ! 

A ja rosnę i rosnę

Temat dnia: „To już potrafię”

Przewidywane osiągnięcia dziecka:                                        535

  • interpretuje wiersz za pomocą ruchów i gestów

  • potrafi klasyfikować według dwóch i/lub więcej cech jednocześnie

  • potrafi pomóc innym, gdy tego potrzebują

  • dostrzega rytm ułożony z kilku elementów i umie go kontynuować.

Witajcie „Słoneczka”, na dzisiejszych zajęciach porozmawiamy o waszych umiejętnościach, o tym co potraficie. A na pewno potraficie wiele! Zaraz to sprawdzimy, do dzieła ! ?

  • Na wstępie zajęć, troszkę się poruszamy i wykonamy kilka ćwiczeń ruchowych:

Zadaniem rodzica jest włączenie dziecku strony edukacyjnej, na której znajduje się koło ćwiczeń.

https://miastodzieci.pl/zabawy/mini-gimnastyka-dla-mlodszych-dzieci/

Zadaniem dziecka jest „wirtualne” zakręcenie kołem i wykonanie ćwiczenia.

  • Następny krok, to zajęcia główne:

Dziesięć paluszków” – Rodzic czyta wiersz, a dziecko uważnie słucha:

Dwie ręce, dziesięć palców

Ja dziesięć palców mam,

Na pianinie gram.

Ja dwie ręce mam,

Na bębenku gram.

Ja dziesięć palców mam

I na trąbce gram.

Ja dwie ręce mam

I zaklaszczę wam.

Rodzic następnie mówi dziecku, że teraz będzie naśladował wszystko, co robią dłonie w wierszu, i ponownie czyta utwór.

Pokazuje przy kolejnych wersach: dziesięć palców, grę na pianinie, obie dłonie, grę na bębenku, dziesięć palców, grę na trąbce, obie dłonie, a na koniec klaszcze.

Przy kolejnych recytacjach wiersza dziecko stara się robić to, co rodzic.

Dziecko, również w miarę możliwości może nauczyć się wiersza na pamięć.

Guzik do guzika” – Rodzic rozkłada guziki na stole/podłodze (guziki są w różnych kolorach, różnej wielkości, kształtu, z dwoma lub czterema dziurkami).

Dajemy również dziecku kolorową kartkę z bloku.

Rodzic zadaje dziecku pytania:

  • Jakie widzisz guziki?

  • Jaki mają kształt, kolor, wielkość?

  • Czy coś je jeszcze różni oprócz koloru, kształtu i wielkości?

  • Czy mają ze sobą coś wspólnego, czy da się je połączyć w grupy? Jeśli tak, to w jaki sposób?

Dziecko grupują guziki: z dwoma i czterema dziurkami; następnie spośród tych zbiorów wyłania kolejno guziki małe i duże, o tym samym kształcie i w tym samym kolorze.

Gdy zbiory i podzbiory są dla dziecka widoczne i oczywiste, rodzic proponuje zabawę w układanie rytmów z guzików.

Prezentuje dowolny rytm, dziecko określa, jakie powinny być następne guziki.

Przykładowy rytm:

 

536

Po wspólnym ułożeniu kilku rytmów każde dziecko dobiera guziki według własnych preferencji i układa z nich rytm na kolorowej kartce papieru.

Kolorowe guziki” – Dziecko otacza pętlą guziki ze względu na podane cechy: wielkość i liczbę dziurek. Chętne dziecko łączy guziki z dwiema dziurkami i liczy, ile ich jest.

Karty pracy. Powietrze” s. 5

 

537