Powietrze wokół nas – „Powietrze wokół nas” – Słoneczka.

Tak więc nie zwlekajmy dłużej, tylko zabierajmy się za odkrywanie tego nowego żywiołu. Do dzieła ! 

Przewidywane osiągnięcia dziecka:

• uważnie słucha wiersza i odpowiada na pytania dotyczące treści,                                                                                    

• zdobywa doświadczenia zmierzające do zaobserwowania i odczuwania obecności powietrza w otoczeniu,

• przeprowadza eksperymenty z powietrzem i próbuje wyciągać wnioski,

• kojarzy elementy otoczenia związane z żywiołem powietrza

Witam Was „Słoneczka”;) Właśnie dziś zaczynamy nasze rozważania związane z ostatnim już żywiołem, jakim jest POWIETRZE. Właśnie od teraz również pracować będziemy w ostatniej już części Kart Pracy.

Tak więc nie zwlekajmy dłużej, tylko zabierajmy się za odkrywanie tego nowego żywiołu. Do dzieła ! :)

• Rozpoczynając zajęcia, przypomnijmy sobie wszystkie nazwy żywiołów, z którymi spotykamy się w dotychczasowym roku szkolnym. W ramach przypomnienia, podpowiem Wam, że jest ich, aż cztery. Tak więc jakie mamy żywioły?

W sytuacji trudności rodzic nakierowuje dziecko na dany żywioł (np. woda – jezioro, morze, leci z kranu)

Cztery żywioły:

• Ziemia

• Woda

• Ogień

• Powietrze

• Przechodzimy do zajęć głównych:

„Piotruś i powietrze” – Rodzic prosi dziecko o uważne wysłuchanie utworu:

Piotruś i powietrze

Był pewien chłopiec w różowym swetrze, ,

Którego raz zapytano:

– Czym chciałbyś zostać, Piotrusiu?

– Powietrzem!

– Dlaczego powietrzem?

– Ano,

Dlatego tylko, proszę mamusi,

Że ono nic robić nie musi.

Pobladła biedna mama z wrażenia,

Ot, los mieć syna lenia.

Wieczorem poszedł Piotruś do łóżka,

Mamusia światło zgasiła.

I zasnął Piotruś, a Dobra Wróżka

W powietrze go zamieniła.

I nagle patrzcie, co to się dzieje:

Piotruś po świecie wieje.

W miastach uderza o domów mury,

W górze na niebie rozpędza chmury,

Na morzu białe spostrzega żagle,

Więc mocno dmucha w te żagle nagle,

Na szosach siwe podnosi kurze,

Organizuje trzy groźne burze,

Porusza liście na wszystkich drzewach,

We wszystkich ptasich gardziołkach śpiewa,

Jest jednocześnie we wszystkich stronach,

W samochodowych siedzi oponach,

Wierci się, kręci, tańczy jak fryga,

Aeroplany na sobie dźwiga

I – to już chyba największa heca –

Dmucha jak wariat we wszystkich piecach…

Rano, gdy zbudził się, przetarł oczy

I rzekł:

– Zmęczyłem się bardzo w nocy.

Nie przypuszczałem, proszę mamusi,

Że tak powietrze pracować musi…

Następnie rodzic rozmawia z dzieckiem na temat wiersza.

• Czym chciałby zostać Piotruś?

• W co się zamienił Piotruś? ,

• Co wtedy robił i gdzie był?

• Co Piotruś zrobił rano, gdy się przebudził?

„Czy powietrze jest widoczne?” – Rodzic czyta dziecku wiersz R. Witka o powietrzu:

Następnie zadaje dziecku pytania:

• Czy powietrze jest widoczne?

• Jaki ma kształt i kolor?

• Czy bez powietrza można żyć?

• Co się wam kojarzy z powietrzem?

Dziecko udziela odpowiedzi zgodnie ze swoją wiedzą i pomysłami.

Następnie rodzic pokazuje przedmioty codziennego użytku (w miarę możliwości prosiłabym o realne przedmioty, lecz jeśli Państwo takowych nie posiadają, proszę pokazać dziecku ilustracje)

SUSZARKA DO WŁOSÓW

 

ODKURZACZ

 

POMPKA DO ROWERU

 

Następnie rodzic pyta, czy dziecko zna te urządzenia, czy wie, do czego służą.

Demonstruje i omawia ich działanie, podkreśla, że z urządzeń elektrycznych dzieci nie mogą korzystać bez nadzoru dorosłego.

Wspólnie zastanówcie się, które z urządzeń ma największą moc, najsilniej dmucha.

Dziecko również niech spróbuje znaleźć dla nich inne zastosowanie (np. suszarką do włosów można wysuszyć ubranie, pompką nadmuchać balon).

„Powietrze wokół nas” – rodzic wręcza dziecku przezroczystą szklankę z zabarwioną sokiem wodą oraz słomki.

Zadaniem dziecka jest dmuchanie przez słomkę zanurzoną w wodzie i obserwacja zjawiska. Dziecko stara się opisać, dlaczego na wodzie tworzą się bąbelki (powietrze w postaci baniek wydostaje się na powierzchnię wody).

Następnie rodzic dmucha balon, a gdy będzie on już dostatecznie duży, powoli spuszcza z niego powietrze.

Dziecko obserwuje, jak balon najpierw się powiększa, a potem kurczy, słucha dźwięku uchodzącego z niego powietrza.

Formułuje wniosek, że powietrza wokół nie widać, ale można zaobserwować jego obecność i działanie.